SYRACUSAE

I.

SYRACUSAE

locus in edito singularis Augusti, quem Τεχνόφυον Graece vocare solitus est. Casaub. ad Capitolin. in Pertinace, c. 11.

II.

SYRACUSAE

ques SYRACUSSAE Theocrito, prius Ortygia, urbs Siciliae amplissima, in ora ad ortum, inter Catinam 48. et Pachynum promuntor. in Austrum 40. mill. pass. Magnitudinem eius innuit Pindarus, quando μεγαλυπόλιας Συράκοσας, h. e. grandiurbes Syracusas vocat. Erat siquidem urbs non Sicularum modo, sed et Garecarum omnium celeberrima, ab Archiâ Corinthio annis ante Christum plus septingentis condita. Huius pattes 4. Insulam, Acradinam, Tychen, et Neapolin multis describit Cicero, Verrinâ quartâ. Unde Ausonius, de Clar, urbib. Epigr. 11. v. 1.

Quis Catinam sileat, quis quadruplices Syracusas?

Alii quintam addunt Epipolus. Pottus duplex: Maiot unus octoiginta stadiorum, cuius fauces quingentis passibus patent, ad Ortygiam ins. Arethusâ fonte insignem. Murorum ambitus apud Strab. erat ἑκατὸν καὶ ὁγδοήκ οντα ςαδίων, i. e. 24. mill. pass. Dicit Liv. l. 25. c. 31. in Syracusis captis, praedae tantum fuisse, quantum vix captâ Carthagine fuisset. Plut, etiam in Marcello: Λέγεται οὐκ ἐλάττονα τοῦτον ἢ τὸν ὕςερον ἀπὸ Καρχηδόνος διαφορηθέντα πλοῦτον γενέςθαι. Diu illi cum Atheniensibus, Poenisque bellum: Dein sub Dionysio et Hierone, patriae tyrannis fuit: saepe obsessa, numquam expugnata. donec Marcellus illâ, non obstante Archimedis multiiugâ arte, quâ satis diu hostem remoratus erat, tandem potitus est. Hîc spolia Romana Constantinus Pogonatus, Imperator Graec. amisit A. C. 669. Postmodum urbs solo est a Saracenis aequata, A. C. 884. Patria Archimedis, Antiochi Historici, Epicharmi, Aristarchi, Phormionis, Theocriti, Stephani III. etc. Olim Metropolis nunc Episcopalis solum. Vincent. Mirabella, Antiq. Siracusa. Iacobus Bonannisu, l'antica Sirac. illustr. Vide infra quoque. Vocis originem quod attinet, doctissimus Fullerus, Miscel. l. 4. c. 10. Syracusarum nomen Punice scribit Sor Cosia, quasi Tyrum latentem dicas. Frustra, inqiit Bochartus, cum Syracusas non condiderint Phoenices, sed Graeci Dorienses, Archiâ duce: vide Thucydidem, Strabonem, et alios. Sed praecipue Marcianum Heracleotam, qui simul nominis origivem aperit his verbis,

Τὸ δὲ Ζέφυρον τῆς Ι᾿ταλίας οἱ Δωριεῖς

Κατέχον Α᾿ρχίας δὲ τούτους προσλαβὼν

Ο῾Κορίνθιος μετα Δωριέων, κατῴκισεν

Α᾿πὸ τῆς ὁμόρου λίμνης λαβούσας τοὔνομα

Τὰς νȏν Συρακούσας παῤ αὐτοῖς καλουμεν´ας.

Paludem intellige Syraco, de qua Steph. ubi de Syracusis: καὶ λίμοη, ἥτις καλεῖται Συρακώ. Melius quam Tyraca, quomodo scripsit Vibius in catalogo pludum; Tyraca Syracusis Syraco autem vox

Phoenicia est, ut Hanno, Gisco, Dido, Samatho. Radix serach, vel sarach fetere est. Nec immerito, ἀπὸ τῆς δυσωδίας, nomen paludi factum, cuius exhalationes morbos creabant plurimos. Id ipsum enim Syracusani dammô suô multotis experti sunt, et fere quotquot hostes aestatis aut auctumni mensibus Syracusas circumsederunt. Hinc illud Diodori, l. 13. de Atheniensibus hanc urbem obsidione prementibus: διὰ τὸ τὸν περικέιμενον τόπον ὑπάρχειν ἑλώδη, λοιμικῆς καταςάσεως είς τὸ ςρατόπεδον ἐμπεσούσης. Et l. 14. de Carthaginensibus, quos ibidem per aestivos ardores gravis invaserat lues: Ε῎οικε δὲ ὀ τόπος ἀίτιος γεγονέναι πρὸς τὴν ὑπερβολην τῆς συμφορᾶς. Καὶ γὰρ Α᾿θηναῖοι πρότερον τὴν αὐτὴν ἔχοντες παρεμβολὴν, πολλοὶ διεφθάρηϚαν ὑπὸ τῆς νόϚου ἑλώδους ὄντος τοῦ τόπου καὶ κοίλου. Ita cum eidem urbi Marecllus immineret: Accessit (inquit Livius, l. 25. c. 26.) pestilentia, commune malum. Et paulo post: temporis et loci vitiô et aegri erant, et moriebantur. Causam ad conditorem referunt. Myscellus enim et Archias, cum Delphos se contulissent, oraculum consulturi de loco condendae urbis, ab Apolline rogati utrum mallent,

Πλοῦτον ἔχειν κτεάνων, ἢ τερπνοτάτην ὑγίειαν.

Salubritatem Myscellus, et Archias divitias elegit. Quatum urbium illa saluberrima, sed pauper fuit; haec ditissima, sed insalubris. Hanc sive historiam sive fabulam referunt Strab. l. 6. Steph. in Συρακοῦσαι, Aristophanis Interpres in Equit. ad verbum πλουθυγίειαν, quô Comicus tribuit Athenis Syracusarum opes, et Crotonis salubritatem, Suidas denique in Α᾿ρχίας, et rursum in Μύσκελος. Bochartus. Et quia opibus florebant, unde proverb. Ne decima quidem Syracusan. pars, hinc voluptatibus erant deditissimi, unde Mensa Syracusia proverb. apud Athenaeum, Aristoph. alios. Patria insuper fuit haec Urbs, Demolchi fil. Epicharmi, Philemonis, qui novae Comoediae scriptor, sub Alex. M. anno 90. nimiô risu obiit etc. Photinus item Comicus sub Gelone floruit. Plura de civitate Sytacusana legere volentibus adeundi sunt Facellus et Cheverius. Nic. Lloyd. Hodie Saragossa, in ora et Orientali Vallis Neaetinae. Tota compacta in Insul. Ortygiam, undique mari eluta, cum duplici portu, Porte Maggiore et Piccolo, cum unica porta ad Isthmum, ubi et duo excitata sunt propugnacula. Chersonesus ipsa in mare potrecta Insulae formam effingit. In vertice habet Arcem Maniace, et scopulis undiquaque munitur. Nunc urbs ipsa deficit in dies; vinô suô celebris. 40. mill. pass. a Catana in Austrum uti 23. ab Augusta 38. a Pachyno promontor. in Boream Baudrand. Plura apud Marshamum Canone Chron. Sec. XVI. tit. Syracusae conditae, ubi de tempore quô exstructa, de situ, partibus, opulentia et nummis accurate agit.